Austro-Węgry

Verschlag - co to jest, to ja wiem, że skrzynia z amunicją. Ale ile do takiego ferszlagu wchodziło? Jak jakiś dca pułku poratował innego dowódcę (mającego pod sobą 1800 chłopa) dziesięcioma ferszlagami amunicji karabinowej, to ile to było naboi? Rzecz tyczy mannlichera, czas - koniec 1914.

Na marginesie - dużo czy mało, ten pierwszy więcej dać nie mógł. A ten drugi miał jakieś wozy amunicyjne, tylko na tyłach i chyba nie umiał zorganizować doniesienia własnych skrzynek na pierwszą linię. Żebrał więc po sąsiadach i się jeszcze obrażał, że nie wszyscy mu amunicji, doniesionej na pierwszą linię, użyczali. Niektórzy nawet, niedobrzy, woleli zachować własną amunicję dla swoich ludzi. Jeśli brzmi znajomo, to potwierdzam, to on - Casimir Ritter von

Trotta pisze: ↑

12 maja 2021, 19:49

Jeśli brzmi znajomo, to potwierdzam, to on - Casimir Ritter von

Wiem, że nie na temat...
Wiem, że nic nie wnoszę...
ale
muszę...

Trotto - - wywinąłem orła.

(a te ferszlagi - spróbuję popatrzeć, sprawdzić... Na czuja i na pół-pamięć - to standardowo przecież, "konserwa" 1000 szt. Chyba).

Może i sto sztuk, ale np. paczek z patronami. A kolko patronov patri do takiej paczki ?

Verschlag ma wiele znaczeń, tu przydatny jest kontekst.
Może być: Holzkiste, Munitionskiste mit Verschlag.

Ewidentnie chodzi o skrzynki naboi karabinowych. W tym miejscu, gdzie owe dziesięć skrzynek doniesiono, nie było innego uzbrojenia niż karabin piechoty. Nawet karabinów maszynowych. Skrzynie zwykłych naboi do manlisia.

Według regulaminu z 1915 roku skrzynki z amunicją występowały w dwóch pojemnościach:
1. w wozach amunicyjnych przewożono skrzynki zawierające 1 350 nabojów w 5 workach po 270 nabojów
2. zwierzęta juczne przenosiły skrzynki zawierające 1 080 nabojów (4 worki)

Dzięki ogromne, to mi już daje pojęcie o skali, chociaż o który rodzaj skrzynki chodzi - nie mam pojęcia. Tak czy owak dawało to w opisanej sytuacji mniej niż 10 nabojów na głowę.

Przyjemność po mojej stronie.
Gdyby był potrzebny adres bibliograficzny to służę.

Też przydać się może w przyszłości, gdybym chciał rzecz rozpracować dokładniej - jak nie tu, to może podaj proszę privem albo mailem.

Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz - czy regulaminy, te przedwojenne, omawiały jakoś problem mogący powstać ze względu na wyczerpanie amunicji na pierwszej linii oraz oddalenie taborów/składów, gdy konieczne będzie doniesienie tejże amunicji? Pewnie oczywiście "Munition sparen", ale może jednak przed wojną nie spodziewano się intensywności i długotrwałości walki ogniowej?
Regulaminy wydane w czasie wojny mogły już temat dostrzec szerzej...

W każdym razie mam zagwozdkę, bo czytam opisy czegoś, co w zasadzie nie powinno się zdarzyć. Oto oddział A w sile odpowiadającej pełnowartościowym dwóm batalionom idzie do walki. Za górką mają wozy amunicyjne. Amunicja musi być donoszona pod ostrzałem, walka ogniowa jest uporczywa i trwa długo, pierwszej linii oddziału A zaczyna brakować pocisków. Wtedy zjawia się wsparcie - oddział B, mniej więcej w sile batalionu. Przebywa ten sam teren, przez który trzeba byłoby nosić amunicję dla oddziału A. Oddział B taszczy ze sobą dodatkowe skrzynie amunicji (byli bardziej przewidujący?). Oddział A, który sam nie umiał sobie zorganizować doniesienia własnych skrzynek, oczekuje że oddział B podzieli się swoimi zapasami. Dla ułatwienia: oddziały A i B podlegają różnym grupom brygadowym; z czysto praktycznych względów obie grupy brygadowe działają pod komendą tego samego dowództwa dywizji.
Co powinien był zrobić oddział A, bo najwyraźniej nie zachował należytej ostrożności ?

Adres bibliograficzny: Ch. Ortner, Organisationshandbuch der k.u.k. Armee im Ersten Weltkrieg 1914-1918, Wien 2018, s.267.
Niestety nie dysponuję regulaminami szkolenia piechoty z początku wojny. Na szybko sprawdziłem w podręcznikach taktyki autorstwa Conrada, ale tam nie zbyt wiele o amunicji.